Paryż na weekend

Zawsze marzyłam o podróży do Paryża

Z natury jestem romantyczką, i choć życie wcale romantycznie mi się nie układa, to dzięki uporowi czasami udaje mi się coś w tej kwestii zmienić.

Tak też było w tym przypadku. Impulsem była chęć wizyty w Paryżu, a przy okazji wyszedł pomysł na oryginalny prezent pod choinkę dla rodziców (oni przecież wszystko mają 😉). Razem z A. postanowiliśmy, że wybierzemy się w taką podróż i zabierzemy ze sobą rodziców.

Jak to u nas zwykle bywa, zaczęło się od znalezienia tanich biletów do Brukseli. To miasto też chciałam zobaczyć, więc postanowiłam połączyć dwa w jednym i zrobić trip Bruksela-Paryż. W tym wpisie pisałam o Brukseli, która okazała się bardzo fajnym miastem i dobrym punktem wypadowym do Paryża.

Przed wyjazdem dużo czytałam o atrakcjach Paryża i tworzyłam plan wycieczki. Myślę, że fajnie wyszło. Wyjazd miał miejsce, gdy nie mieliśy jeszcze dzieci, więc wyprawa z rodzicami była na pełnym luzie, z wieczornym drinkiem czy spacerami nocą, bez konieczności kombinowania.  

Do stolicy Francji przyjechaliśmy pociągiem z Brukseli. Podróż z prędkością 300km/h w komfortowych warunkach (choć to normalna, 2 klasa) za 29E była świetnym pomysłem. 

Z dworca spacer do wynajmowanego mieszkania. Ofertę znalazłam w internecie, na stronie Stowarzyszenia Cosmopolite Village (noclegi w Paryżu). Studio zlokalizowane w pobliżu opery Garniera bardzo nam odpowiadało. Ja z A. spaliśmy na antresoli, rodzice na dole. Niewielka przestrzeń, ale przede wszystkim tam spaliśmy, a na 2 noce nie było sensu szukać apartamentów.

Zostawiliśmy plecaki w mieszkaniu, coś przekąsiliśmy i wyruszyliśmy podziwiać te wspaniałe miasto. Na zwiedzanie mieliśmy 2 dni, więc musieliśmy się skupić na najważniejszych atrakcjach. Były to:

• Luwr (kilka h) – jedno z najsłynniejszych muzeów na świecie, w  którym eksponowane są obrazy samego Leonarda da Vinci, stela z kodeksem Hammurabiego czy Nike z Samotraki (w Luwrze można spędzić kilka dni i oglądać wciąż coś nowego; my skupiliśmy się na najciekawszych naszym zdaniem eksponatach + zwiedziliśmy apartamenty Napoleona)
• wyprawa na wieżę Eiffla – najpopularniejszy obiekt architektoniczny Paryża, z której szczytu można podziwiać panoramę całego miasta
•  obiad  z lokalnych przysmaków – żabie udka i ślimaki (nie udało się, choć raz jedliśmy obiad w typowej francuskiej knajpie)
• spacer po Polach Elizejskich – reprezentacyjnej alei Paryża, łączącej plac Zgody z placem Charles’a De Gaulle’a (tu: Łuk Triumfalny!); rozciągają się na długość trzech kilometrów; spacerując nimi mijamy liczne teatry, kawiarnie i restauracje z niezwykłym paryskim klimatem (całej długości nie przeszliśmy
•  przejazd metrem/ew. spacer do dzielnicy Montmartre – słynny Plac Pigalle (i jadalne kasztany - te akurat jedliśmy, ale w innym miejscu)), Plac Blanche, na którym znajduje się budynek kabaretu Moulin Rouge z charakterystycznym czerwonym młynem, Plac du Tertre z niezapomnianą artystyczną i rozrywkową atmosferą, pobliska Bazylika Sacre Coeur (kolejność dowolna)
•  w międzyczasie posiłek, dzięki któremu będziemy mieć siły na zwiedzanie
• w zależności od sił i ochoty uczestników przewidziano dodatkowe atrakcje: Katedra Notre Dame, Panteon, budynki Sorbony, Opera Garnier, Muzem d’Orsay, Centrum Pompidou, Hotel Lambert, La Defense itp.

Nie ukrywam, że wielu z tych wymienionych wyżej atrakcji nie zobaczyliśmy. Ograniczeniem był przede wszystkim czas, którego mieliśmy za mało. No i siły. Kilka intensywnych dni na nogach zmęczy każdego, nie tylko moich rodziców (którzy swoją drogą byli bardzo dzielni i na nic nie narzekali).

Paryż to cudowne miasto, jest gdzie chodzić czy jeździć, i co oglądać. My skupiliśmy się na realnej realizacji planu i uważam, że się nam udało. Byliśmy tam w terminie 28.02.-02.03. i był to dobry czas na zwiedzanie. Nie za zimno, nie za ciepło. Optymalnie 😉

2.03. rano spakowaliśmy się, ostatni spacer po okolicy, pożegnanie z miastem i czas wyruszać na TGV do Brukseli. Stamtąd będziemy wracać do domu.

Pobyt w Paryżu na długo zostanie w naszej pamięci. To piękne miasto, pełne urokliwych uliczek, kamienic, kawiarni, wyluzowanych ludzi. Kiedyś tam wrócę, może za kilka lat z dziećmi, np. przy okazji wizyty w Disneylandzie? Zobaczymy. 

Póki co wspominam niezapomniane chwile, utrwalone na zdjęciach:

Ogólnie wszystkim bardzo się podobało. Nawet mój tato, który z natury nie jest zbyt wylewny, był zadowolony z pobytu w tym mieście. Oczywiście Paryż to nie tylko piękne katedry, kamienice i uliczki, ale też Polacy z winem w ręku ogrzewający się na kratkach wentylacyjnych (polska mowa była niepodważalnym dowodem na to, ze to nasi rodacy):

oryginalne prezentowanie okładek czasopism:

czy ciekawe rozwiązania techniczne i myślowe (sklep rowerowy):

Bruksela

Brukselę trzeba zobaczyć

Odwiedziny w Brukseli od dawna były na liście marzeń. Po pierwsze trzeba stawiać sobie realne cele, a wiedziałam, że do Brukseli prędzej czy później trafię. W końcu to nie koniec świata. Po drugie zależało mi na tym, by A. trochę przypomniał sobie miasto, w którym zarobił swoje pierwsze poważne pieniądze, za które później m.in. kupił pierścionek zaręczynowy 😉 Po trzecie bilety do Brukseli były akurat śmiesznie tanie, więc trzeba było skorzystać z okazji.

Plan wyjazdu się zmieniał, by w końcu przybrać postać wyjazdu łączonego Belgia-Francja. Paryż na liście marzeń był dużo wyżej, ale bilety były drogie. Belgia wyszła przy okazji. Tanie bilety, blisko do Paryża. Towarzystwo? Rodzice! To będzie ich prezent pod choinkę, siostra się dorzuci do kosztów biletów. Pomogła tez ogarnąć temat TGV z Brukseli do Paryża - kolejna atrakcja wyjazdu! Plan wycieczki ogarnięty. Prezent wręczony na święta, wyjazd w lutym. 

Cena biletów do i z Brukseli Charleroi była ok. 40zł/os. w jedną stronę. 

Połączenie między lotniskiem Charleroi a miastem Bruksela znalazłam na  http://www.brussels-city-shuttle.com/en#/ Płaciliśmy 10E/os. w jedną stronę. 

Hotel Astrid Centre Hotel znalazłam na onhotels.com. Była to wtedy najkorzystniejsza oferta. Położenie też nam odpowiadało - mogliśmy z dworca, na który przyjechaliśmy z lotniska, przejść pieszo, jakieś 20 min do hotelu. Płaciliśmy ok. 40E za noc, za pokój dwuosobowy. Bez wyżywienia.  W sumie spędziliśmy tam 3 noce: 27-28.02. oraz 2-4.03., czyli rozpoczęliśmy i zakończyliśmy tam naszą wycieczkę. Standard hotelu nam odpowiadał, wszyscy byli zadowoleni. 

Prowiant częściowo był polski, w końcu co to za wycieczka bez polskiego pasztetu w plecaku? Coś tam jeszcze dokupowaliśmy w sklepach na miejscu. Nawadnialiśmy się również miejscowymi trunkami. 

Pierwszy dzień w większości minął nam na drogę. O godz.11:10 mieliśmy lot do Belgii, po 13 planowany przylot. Potem transfer z lotniska do centrum miasta, po krótkiej naradzie spacer do hotelu. Na miejscu odświeżenie się, posiłek i wyjście na zorientowanie się w terenie. Delektowanie się europejskim klimatem, podziwianie "czekoladowych" sklepowych witryn było w planie. Następnie powrót do hotelu i wspólna kolacja z lokalnym piwkiem.

Kolejnego dnia po godz. 9 mieliśmy TGV do Paryża. Za bilet w jedną stronę za osobę płaciliśmy 29E.  Podróż szybką koleją robi wrażenie. Pierwszy raz w życiu jechaliśmy pociągiem z prędkością 300km/h. Opis pobytu w Paryżu będzie w oddzielnym wpisie. Tam spędziliśmy 2,5 dnia.

Z Paryża do Brukseli wróciliśmy takim samym środkiem transportu (TGV). Drogę do hotelu już znaliśmy. Na miejscu zostawiliśmy bagaże, odświeżyliśmy się i czas na zwiedzanie. 

W planach był przejazd do centrum stolicy Belgii, a tam zobaczenie:

• Wielkiego Placu i ratusza (Hotel de Ville) - robią wrażenie!
• przywitanie się z najsławniejszym mieszkańcem Brukseli - Manneken'em Pis'em, czyli dosł. siusiającym chłopcem
• obiad z krewetkami na przystawkę, mulami jako danie główne i czekoladowym deserem - hmm.. plany planami, życie trochę to skorygowało

Kolejny dzień, znowu zwiedzanie. Zależało mi, żeby zobaczyć jak najwięcej, a przy tym nie zamęczyć rodziców. Tato miał niedawno skręconą kostkę, więc długie łażenie męczyło go. Przygotowałam spis miejsc, które możemy odwiedzić (do wyboru):

• Dom Króla z XIX wieku, w którym obecnie znajduje się Muzeum Miejskie, 
• Pasaż św. Huberta z 1847r. ze sklepami, galeriami, kafejkami i restauracjami, 
• Pałac Królewski z XIX wieku, 
• Pałac Narodów -  siedziba parlamentu, 
• Park Brukselski z XVIII wieku, Katedra św. Michała i św. Guduli z XII-XVI w. słynący z pięknych witraży, 
• Kościół Notre-Dame du Sablon (w celu porównania z paryskim Notre Dame), 
•  Anatomium – 103 metrowej wysokości model kryształu żelaza 
• np. metrem  (linie 1a, 1b) w kierunku eurokratycznych siedzib: imponujący jest budynek Parlamentu Europejskiego schowany za starym dworcem, postrach może budzić siedziba Komisji Europejskiej, kontrowersyjne bywają budynki poszczególnych Dyrekcji czy międzynarodowych instytucji, których tu więcej niż w Zakopanem prawdziwych górali 
•  Jeanneke Pis - siusiająca dziewczynka
  

Część z tych atrakcji zobaczyliśmy, inne sobie odpuściliśmy. Załapaliśmy się tez na pchli targ, jednak nikt z nas niczego nie kupił. W dalsze części miasta jeździliśmy metrem. A. był naszym przewodnikiem.

Po kolacji pakowanie, wieczorny spacer i ostatnie łyki belgijskiego piwa zagryzane czekoladowymi pralinkami. 

Następny dzień to czas powrotu do domu. Co zobaczyliśmy, to nasze. Czas minął bardzo szybko, mamy co wspominać. I to się liczy. 

Wszystkim polecam takie wyjazdy. Nie jest to wielki wydatek, przy dobrych chęciach, dzięki uporowi i determinacji można znaleźć naprawdę super okazje. W tym przypadku ważny był też termin. Przełom lutego i marca to czas poza sezonem. 

Jeśli nie zależy Wam na wylegiwaniu się w słońcu, a macie możliwość kilkudniowego wyjazdu zimą czy wiosną, jedźcie na taką wycieczkę! Nie musi to być Bruksela czy Paryż, może to być Berlin, Wilno czy Praga. Może być inne polskie miasto (to też planuję wprowadzić w życie): Wrocław, Toruń czy Poznań - jest wiele pięknych miejsc na świecie i w kraju!

Wszystko zależy od nas. Bo chcieć, to móc!!

Miś na wózku

Kilka dni temu miałam przyjemność uczestniczenia w Szkoleniu świadomościowym o niepełnosprawności organizowanym przez Fundację Instytut Rozwoju Regionalnego (http://firr.org.pl/). Bardzo dużo praktycznych informacji, jak mamy się zachowywać, jak reagować, a czego nie robić w kontakcie z osobą niepełnosprawną (głuchą, niewidomą, z zaburzeniami psychicznymi itp.). Uważam, że takie szkolenie powinien przejść każdy.

Jakie było moje zdziwienie, gdy po kilku dniach trafiłam na artykuł o Fabryce Lalek (Fabryka Lalek). i jej twórczyni, Kludii Ciastoń. Czemu zdziwienie? Bo tematyka niepełnosprawności do mnie wróciła, i to jak szybko! 

Otóż Klaudia tworzy lalki z ułomnościami. Miś na wózku inwalidzkim był pierwszą lalką stworzoną na indywidualne zamówienie. Po nim były kolejne. Lalka z protezą nogi, z chodzikiem i z szynami na nóżkach. Znaki charakterystyczne lalek z Fabryki to smukłe ciałka, duże okulary i nieproporcjonalnie duża główka.  Nie ma mowy o masowych zamówieniach. Każda lalka musi być wyjątkowa. W sytuacji dzieci z niepełnosprawnością ta indywidualizacja ma dodatkowy walor -  w sklepie takich nie ma. Dzieci utożsamiają się z lalkami, każda jest tworzona po uprzednim wywiadzie "środowiskowym", najczęściej z rodziami. Każdy musi być zadowolony. A szczęście dziecka w tym przypadku jest szczególnie ważne. Świetna inicjatywa, wielkie brawa!!

Poniżej filmik z lalką, od której wszystko się zaczęło. Warto podkreślić, że zabawki te tworzone są z recyklingu: ciałka to najczęściej misie kupione w second handach, ubranka też są z odzysku. Pozostałe "akcesoria" również dostają drugie życie. Tym bardziej czapki z głów!

Dobra mama

Czy jestem dobrą mamą? Dla swoich dzieci pewnie najlepszą na świecie, bo innej nie mają. He he!

A tak poważnie: nie wiem. Czasami mogę śmiało powiedzieć, że tak, bez wątpienia. Kocham ich nad życie. Zasypuję buziakami, przytulam, ściskam i często powtarzam, że kocham. Bawię się z nimi, raz chętniej, raz mniej. Dbam o nich, jak tylko potrafię. No i staram się. Naprawdę się staram. Żeby byli zdrowi, najedzeni, wyspani, dobrze ubrani (albo w ogóle ubrani), szczęsliwi!

Są jednak chwile, że nie daję rady. Wtedy krzyczę, złoszczę się, czasem "rzucę mięsem".  I wtedy dobrą mamą nie jestem. A może jednak jestem? Czy dobra mama nie może mieć gorszego dnia? Nie może krzyknąć? Płakać z bezsilności? Może!! Jasne, że może! Ba, nawet powinna. Inaczej można mieć wątpliwości, czy jest człowiekiem.

Należy przy tym pamiętać, że szczęśliwa mama, to szczęśliwe dzieci! Ja niestety czasami o tym zapominam. Pracuję nad sobą i staram się sama siebie uszczęśliwiać 😉

Moje sposoby na bycie szczęśliwą mamą:

1. Zakupy solo, choćby w Biedronce! Pamiętam moje pierwsze wyjście bez dziecka, właśnie do Biedry! Między półkami chyba latałam 😁

2. Manicure. Nie wiem jak Wy, ale ja lubię mieć pomalowane paznokcie. Przede wszystkim dla mnie jest to ochrona przed obgryzaniem. Poza tym poprawia mi się nastrój, gdy mam ładne paznokcie. Kolor oczywiście też jest istotny! W zależności od "humoru", wybieram odpowiedni. Lubię czerwień, fuksję, róż i szarości. Rzadziej niebieskie, zielone. Nigdy (jeszcze) nie miałam białych ani czarnych. Jakiś specjalista pewnie mógłby zrobić analizę osobowości na podstawie wyborów koloru lakieru do paznokci 😋 No więc maluję sobie paznokcie (od ponad roku hybrydy) i jestem szczęśliwa.

3. Książki. Przeczytanie choćby kilku stron jest dla mnie wielką przyjemnością. Szczególnie, gdy lektura jest wciągająca i nie można się od niej oderwać.

4. Fb.  Wiadomo, że jest to złodziej czasu. Wiadomo, że przewija się wpisy bez końca. Mimo wszystko fajnie jest zorientować się co u kogo.

5. Instagram. Od zawsze uwielbiałam oglądać zdjęcia. Instagram to raj dla moich oczu. Choć staram się wyselekcjonować "Obserwowanych", to i tak ta liczba wciąż rośnie.

6. Wyjście z koleżanką. Na kawę, herbatę czy piwko. Ważne, żeby wyjść i się dobrze bawić. I nie dzwonić co chwila do domu, czy dzieci całe. Sprawdzania telefonu jakoś nie mogę się oduczyć, ale staram się przynajmniej ograniczyć to zerkanie 😃

7. Uczestniczenie w fajnych wydarzeniach. Co prawda nie jestem duszą towarzystwa i moje udzielanie się "w świecie" też trochę kuleje, ale co jakiś czas biorę udział w czymś ciekawym. Kilka dni temu brałam udział w wykładzie na temat właściwości olejków eterycznych (muszę wprowadzić w życie!). Wcześniej brałam udział w  warsztatach dotyczących naturalnych kosmetyków (do dziś robię pastę do mycia ciała, toniki, płukanki do włosów). Także naprawdę warto rozejrzeć się wokół i zobaczyć, co się dzieje ciekawego w naszej okolicy.

8. Wygadanie się. Gdy mi smutno, gdy mi źle, lubię się komuś wyżalić. Czasami jest to siostra na whatsapp'ie, czasami przyjaciółka przy piwie. Kiedy nie ma nikogo blisko, zapisuję swoje myśli w kalendarzu. Jak wyleję gdzieś swoje smutki, jakoś mi lepiej. Co prawda jestem osobą starającą się nie pokazywać wszystkim wokół, jaka jestem nieszczęśliwa. Gdy mam złe dni najpierw walczę z tym sama. Ale podzielenie się swoimi problemami z kimś drugim, zawsze jest dobrym pomysłem!

A jak jest u Was?

Podróże

Podróże to lekarstwo na wszystko! 

Bujanie w obłokach, wizualizacje marzeń. Nie ma to jak pomarzyć o podróżach.

Co jak co, ale podróże - ich planowanie od rezerwacji samolotu, szukanie noclegów, po tworzenie planu zwiedzania - to dla mnie mega przyjemność. Z odrobinką stresu, gdy zawsze szuka się, żeby było najtaniej, ale fajnie ;)

Pinterest

Co prawda moje pakowanie nigdy nie wygąda tak ładnie, jak na zdjęciu powyżej, ale nie mogę narzekać. W pakowaniu jestem minimalistką. Oczywiście pakując chłopaków staram się wziąć wszystko na każdą okoliczność, ale nie przesadzam. Pranie zawsze można zrobić w zlewie, a ja nie muszę każdego dnia paradowac w innej sukience (choć mogłabym, he he).

Nasze podróże z dziećmi zawsze wyglądają tak samo (pod względem logistycznym) : samochodem do Warszawy. Tam zostawiamy auto na płatnym parkingu. Stamtąd wiozą nas na Okęcie. Potem samolotem sruuu na wakacje. Na miejscu zazwyczaj jeszcze mamy do pokonania jakiś dystans do celu. Jeśli lecimy z biurem, nic mnie nie obchodzi. Jeśli planuję sama, to zawsze staram się ogarnąć temat, żeby wiedzieć co nas czeka, gdzie mamy się udać i jak to wszystko zrobić.

Co do kierunków naszych wypraw, to tak się składa, że jestem ciepłolubna. W związku z tym nasze podróże zawsze są w kierunku południa. Tam gdzie ciepło, gdzie słońce, tam można jechać/lecieć. Póki co były dwa wyjątki: pierwszy to Oslo - moja dziwaczna wyprawa z koleżanką z pracy, druga to Kłajpeda we trójkę z A. i S., ale taką wielką Pólnocą to Litwy nazwać nie mogę.

Nasz dotychczasowy, rodzinny "dorobek podróżniczy" to Grecja, Turcja, Czechy, Słowacja, Belgia i Francja z A., Litwa, Bułgaria z S. a ostatnio Albania z S. i S2 😀 Każda wyprawa to dużo słońca, spacerów i luzu. Tak jak lubię.

Pinterest

Jak niewiele trzeba do szczęścia..

Tak niewiele trzeba do szczęścia!

(nie wiem jak to zrobiłam, ale wpis z wiosny 2017r. widnieje teraz z datą listopadową 2018r. - taki ze mnie haker!)


Już miałam doła. Serio. Wszystkiego dosyć, bo wokół zimno, szaro i ponuro. Wiosna nie chce jakoś przyjść, a obok nikt nie zarażał optymizmem. Zaczęłam drążyć temat wakacji. Już sama myśl o wyjeździe jest czymś fajnym, ale i w tej kwestii zero zrozumienia. No dół jak nic.

I wiecie co mi pomogło? Nadzieja! Ależ to brzmi, wiem wiem. Ale mąż dał mi nadzieję na wyjazd. Z boku może wyglądać na to, że jestem jakaś niezaradna życiowo, uzależniona od decyzji innych itp. Nie o to jednak chodzi. Bo oczywiście mogłabym sobie zorganizować wakacyjny wyjazd, posprawdzać bilety lotnicze, noclegi. Tylko że co mi z tego, gdy miałoby się to na tym etapie skończyć? Natomiast szczera rozmowa o naszych (jakże rożnych!) oczekiwaniach dała mi nadzieję. I to mi na razie wystarczy 😊 Jakbym dostała skrzydeł! Zaczęłam orientować się w temacie, wyszukiwać różnych opcji wyjazdu i to mi dało mnóstwo pozytywnej energii!

Zobaczymy co z tego wyjdzie. Oczywiście liczę na to, że nie na nadziei a na realizacji tych planów się skończy. Póki co, podróżuję po internetach i oczyma wyobraźni widzę siebie, a właściwie całą naszą czwórkę (bo człek w brzuchu to też człek) w tych wszystkich pięknych miejscach! Będzie dobrze!

Edit: Bylismy 3 dni na Litwie. Połąga i Kłajpeda z juniorem daje radę! Było bardzo fajnie, przed sezonem (początek czerwca 2017r.), tego mi było trzeba 😁

Sama

Właściwie od lat czuję, że jestem sama. Mimo, że od kilkunastu lat jestem w związku, od kilku jesteśmy małżeństwem. Sama.

Młoda mama, młoda żona. Młoda kobieta.

Niby nie wyglądam źle, figurę chyba teraz mam lepszą niż w liceum :P Jestem mądrzejsza, bardziej ogarnięta. Wiem czego chcę, co lubię, a czego nie - bardzo długo nie potrafiłam tego ocenić.

Wciąż jestem niezdecydowana. To bardzo utrudnia życie. Szczególnie wtedy, gdy obok nie ma nikogo, kto by doradził - nie wymusił czy wskazał - co mogłabym w tej sytuacji zrobić. Najgorsza rada: "Rób jak chcesz". To akurat słyszałam x razy. W niczym nie pomaga.

Zakompleksiona, z niską samooceną.  Nad tym akurat od lat "pracuje" A. Niby się dogadujemy, mamy dwoje dzieci, które dla mnie są najważniejsze. Ale jako kobieta jestem na dnie. Leżę i kwiczę. I wciąż czekam, że może A. się zmieni, że doceni, jaką wspaniałą ma żonę? Bo przecież jestem wspaniała! ( A przynajmniej tak sobie wmawiam 😀 )

Czasami chciałabym się cofnąć wiele lat wstecz i przeżyć swoje życie jeszcze raz, ale inaczej. Chciałabym podjąć inne decyzje.
Tylko wtedy myślę o moich chłopakach - cudownych dzieciach, serio! Pewnie jak każda matka uważam, że moje dzieci naprawdę są świetne. Co prawda dzięki nim zaczęłam przeklinać, czego nie robiłam właściwie przez całe życie. Moja cierpliwość po prostu jest już chyba na minusie. Z drugiej strony, jakbym czuła wsparcie w A., to może i cierpliwości miałabym więcej? Niestety wsparcia nie czuję, a jeśli czuję, to nie takie, jakie bym chciała. Więc zostaje sama.

Młoda - no bo 30+ to wciąż młodość! - kobieta, żona, matka. Smutna, bo sama.



zdjęcie: https://pl.pinterest.com/pin/444167581981976821/

Mój blogowy come back

Nie było mnie tu długo, ale wróciłam!

Czas jakoś szybko zleciał! Zdążyłam jeszcze milion razy być chora (pobiłam chyba życiowy rekord i wyczerpałam limit chorób na przyszłe dziesięciolecia - oby!) , kupić mieszkanie, wyremontować mieszkanie, przeprowadzić się, pojechać na szybkie wakacje i urodzić drugiego synka😀 Taka to pożyje😊

O tym wszystkim, ale trochę bardziej szczegółowo napiszę wkrótce.

Takie moje wrzosy zza szyby 😜 Nędza, wiem, ale taką mam rękę do kwiatów. Życie.

Prezenty na Mikołajki czy pod choinkę? cz. 1 - książki

Święta zbliżają się wielkimi krokami, po drodze są jeszcze Mikołajki. Czas najwyższy pomyśleć o prezentach dla najmłodszych! Z racji tego, że jestem fanką książek, zaprezentuję kilka fajnych tytułów, które każde dziecko powinno mieć w swojej biblioteczce ☺

Zacznę od najmłodszych czytelników. Pierwsza propozycja to kartonowa czarno-biała książeczka z obrazkami z serii Oczami maluszka. Jak wiadomo, noworodek widzi, i to niezbyt wyraźnie, to, co znajduje się w odległości 20-30 cm od jego twarzy. Świat widziany oczami takiego maluszka jest dwuwymiarowy, bez głębi. Niemowlęta lubią proste wzory, wyraźnie zaznaczone kontury, większe rozmiary i co najważniejsze - czarno-białą kolorystykę. Mój junior miał z tej serii jeszcze wersję harmonijkową. Jedną i drugą chętnie "czytał". Polecam! Cena ok. 15zł

Kolejna propozycja, to już trochę wyższy level, bo w kolorze. Natomiast zasada jest podobna, duże obrazki, wyraziste barwy + podpis zwierzątka i wydawane przez niego dźwięki. Z tej serii jest całe mnóstwo tytułów. OnoMaTo, czyli zabawa dźwiękami, jest oprócz tytułu, który mamy (zwierzęta dzikie), także o instrumentach muzycznych, zwierzętach wiejskich, hałaśliwych przedmiotach i innych. Warto się zaopatrzyć, choćby ze względu na bardzo niską cenę (ok. 3zł).

Jest tam kto? to szwedzki bestseller dla jedno-i dwulatków. Co kryje się za białymi, niebieskimi i żółtymi drzwiami? Aby się przekonać, trzeba koniecznie w nie zapukać! Rytmicznie powtarzające się obrazy i słowa, przejrzyste kolory i formy idealne dla najmłodszych czytelników. Jeśli Wasze dziecko zachwyci się tym tytułem, to warto sięgnąć po inne pozycje tej autorki. "Gdzie idziemy?", "Wymyśl coś!" czy "A dlaczego?".
Cena ok. 20zł

Światowy hit nad hitami. Bardzo głodna gąsienica to najbardziej znana książka Erica Carle, która do dziś została przetłumaczona na 62 języki! Uwierzcie mi, tę pozycję trzeba mieć! Żarłoczna, zielona gąsienica przemierza świat w poszukiwaniu smacznych kąsków. Podjada listki i owoce, ale nie gardzi również ciastkiem czy kiszonym ogórkiem. Dziecko w każdym wieku chętnie sięgnie po tę pozycję! Przekonajcie się sami 😊 Cena ok. 25zł

Małpka jest głodna. Pokaż paluszkiem! wyd. Wilga. W opisach zachwyciła mnie ta podróż paluszkiem właśnie po wytyczonych ścieżkach, otwieranie okienek i te kolory. Z tym, że te kolory, wielość zwierząt, roślin chyba przeraziła mojego malucha. A może to nie jego typ? Jeśli Twoje dziecko nie ma problemu z książkami, w których dużo się dzieje i jest bardzo kolorowo, to Małpka musi trafić do Waszej biblioteczki! Cena od 10zł

Ulica Czereśniowa. To już naprawdę must have!! My mamy Jesień na ulicy czereśniowej oraz Wiosnę na ulicy Czereśniowej. Jak się łatwo domyślić, jest jeszcze Lato i Zima, oraz Noc na ulicy Czereśniowej. My poprzestaniemy na tych dwóch, bowiem choć książki są świetne i baaardzo często "czytane" od baardzo dawna (a dzieć ma niespełna 2 lata), to jestem zdania, że trzeba wyszukiwać wciąż czegoś nowego do naszej biblioteczki. Ta seria jest naprawdę super, duże kartonowe kartki, brak słowa pisanego, za to moc szczegółów i mnóstwo inspiracji do opowiadania historyjek. Polecam!! Cena ok. 25zł

Na koniec Kicia Kocia Anity Głowińskiej. Proste historyjki, które mój junior bardzo lubi! Póki co mamy trzy książeczki: Kicia kocia na traktorze, Kicia kocia poznaje strażaka i Kicia Kocia sprząta. Z tej serii jest chyba 25 tytułów, więc jest w czym wybierać. Książeczki chętnie wertowane przez 1,5 roczniaka i 4,5 latka. Cena ok. 5zł.